Opzoek naar spirituele verlichting?

Medelevend liefhebben met grenzen

Als je wilt dat anderen gelukkig zijn, beoefen dan mededogen. Als je zelf gelukkig wilt zijn, beoefen dan compassie.

Dalai Lama

Als we aan compassievolle mensen denken, komen een groot aantal van de heiligsten in ons op: Moeder Teresa, Jezus, Pater Damiaan, de Dalai Lama en de Boeddha. Allen stonden bekend om hun onbaatzuchtige liefde, zorg voor hen die lijden, en elk van hen bezat een hart dat gewoon niet ophield met geven.

Het woord barmhartigheid komt per definitie uit het Latijn en betekent "medelijdend". Een interessante definitie als je erover nadenkt, want als je het als zodanig toepast, ontstaat er een interessant dilemma. Hoe kan iemand het lijden van een ander verlichten als hij tot hetzelfde niveau van lijden vervalt? Twee lijdende individuen zorgen alleen maar voor dubbele problemen.

In plaats daarvan definieerde de Boeddha mededogen op de volgende manier:

Bedogen is datgene wat het hart van de goeden doet bewegen bij de pijn van anderen. Het verplettert en vernietigt de pijn van anderen; daarom wordt het mededogen genoemd. Het wordt mededogen genoemd omdat het de noodlijdenden onderdak biedt en omarmt.

De Boeddha

Bedogen voor een ander houdt in dat je iets doet dat verder gaat dan het voelen van iemands pijn. In feite kan het voelen van andermans pijn je immobiliseren en de kracht van je hart, het instrument van compassie, uitschakelen. Overdreven empathische mensen hebben vaak moeite om met de emotionele overbelasting om te gaan wanneer ze met het lijden van anderen geconfronteerd worden. Ze voelen de emotionele lagen van verdriet, rouw en onrust alsof ze van henzelf zijn. Wanneer geconfronteerd met iemands lichamelijke pijn, kunnen zij onmiddellijk dezelfde symptomen ontwikkelen. Zij nemen letterlijk de pijn over en voelen die in hun lichaam. Zonder dat zij erom vragen, worden zij doordrongen van het bewustzijn van een ander en in de meeste gevallen lijken zij niet in staat het onbewuste gedrag van absorptie te stoppen. Deze individuen hebben weinig of geen psychische grenzen. Paranormaal onderzoeker Stanley Krippner zegt het zo: "ze lijden aan vage grenzen". Empaten lijden veel totdat zij hun onbewuste neiging tot absorberen kunnen opheffen door hun spirituele energie te verheffen door spirituele oefening. Een deel van die spirituele praktijk is handoplegging, zoals Reiki en Healing Touch. Naarmate iemand meer van zijn aangeboren talenten als genezer integreert, lost hij gewoonlijk de vage grenskwesties op. Daarom, als je een empaat bent, leer dan, in plaats van je hart terug te trekken en te bewaken, om het meer uit te strekken door de spirituele praktijk van barmhartig geven.

Barmhartigheid is de omhelzing van het hart. Je hart raakt het hart van een ander en in plaats van bij zijn pijn te blijven stilstaan, probeer je die zo goed mogelijk te verlichten. Je kunt een extra kilometer voor een vriend lopen om boodschappen te doen als hij met een gekwetste rug ligt, je kunt hem een lekkere massage geven of domino gaan zitten spelen om hem van de pijn af te leiden en hem te helpen de tijd te doden. Zorg geven is medeleven in actie. Mededogen is een deugd die we bewonderen en verwelkomen, vooral wanneer we aan de ontvangende kant staan of wanneer we iemand iets ongewoons zien opofferen om aan iemand anders te geven. In de meeste gevallen, Mededogen vereist een zekere mate van opoffering. Hoeveel je geeft is aan jou, maar als medelevend handelen meer aanvoelt als een niet-gewaardeerde last, is het misschien tijd om je terug te trekken en gezonde grenzen te stellen.

Met medeleven liefhebben betekent niet dat je jezelf in de steek laat. Het betekent dat je jezelf een aantal grenzen oplegt. Nog niet zo lang geleden kwam ik een gehandicapte man tegen die geen eten en geen geld had en vroeg of hij een paar dollar kon lenen tot zijn uitkering binnenkwam. Hij stond erop dat ik hem mijn telefoonnummer gaf zodat hij me kon terugbetalen, ondanks het feit dat ik duidelijk had gemaakt dat ik hem de twintig in mijn hand als geschenk wilde geven. Ik was hem helemaal vergeten tot ik ongeveer een maand later een telefoontje kreeg van een ziekenhuisadministrateur dat ik de verantwoordelijke was voor meneer Jones die in het ziekenhuis was opgenomen. Ik moest lachen, want het scenario had zo in een komediescript kunnen staan met de titel: "Een nachtmerrie voor doe-het-zelvers". Nadat ik de beheerder op het rechte pad had gebracht, ging ik zitten en bedacht hoe triest het was dat deze man niemand anders in de wereld had dan ikzelf om te bellen. Hij had duidelijk geen familie of vrienden op wie hij een beroep kon doen, niemand om voor hem te zorgen in een tijd van wanhoop. Op dat moment strekte ik mij in gebed tot hem uit en vroeg om de tussenkomst die hij het meest nodig had.

Hoe moeilijk het soms ook is om nee te zeggen, het is meestal niet het einde van de wereld als je je terugtrekt van iemand voor wie je medeleven voelt. Je moet onthouden dat je niet de enige bron in de woestijn bent en dat er soms een hele gemeenschap voor nodig is om te delen in de gave van het geven.

Sommige mensen hebben inderdaad last van "doe-het-zelver-manie". Zij geven je letterlijk het hemd van het lijf en doen onvermoeibaar dingen voor anderen, waarbij het lijkt alsof hun benzine nooit opraakt. "Doe-het-zelvers" voelen niet noodzakelijk medelijden. Ze ontlenen hun gevoel van eigenwaarde aan het verrichten van goede daden en hebben meestal het gevoel dat ze moeten geven om zich goed te voelen.

Meer wel dan niet leven we in een cultuur waarin barmhartig geven wordt verwaarloosd, afgekeurd, gezien als een afleiding van een toch al te drukke werkweek en als emotioneel te veel om handen. Geconfronteerd worden met iemand in nood maakt dat sommige individuen zich terugtrekken in verdediging. Het enige waartoe zij in staat lijken te zijn is kritiek en oordeel, ervan uitgaande dat iedereen in nood in staat is zijn eigen leven te leiden zonder het duwtje in de rug van de liefde. Wisten zij maar hoe harteloos zij zijn geworden en hoezeer zij liefde en mededogen nodig hebben.

Wanneer u twijfelt of u mededogen moet tonen aan hen die u om hulp vragen of die u in nood brengen, ga dan gewoon door en geef mededogen en met vreugde. Ga ervan uit dat elke persoon in nood die je leven binnenkomt, daar geplaatst is door goddelijke handen, handen die zich naar jou uitstrekken zodat je de vreugde van barmhartig geven kunt leren kennen. Zoals de Dalai Lama zei: "Als je gelukkig wilt zijn, beoefen dan mededogen."

Andere artikelen over spiritualiteit door Ariadne Green